CRÓNICAS TRANSATLÁNTICAS

Estas historias de emigrantes. Crónicas de emigrantes. Como de tantas outras persoas que acordaron abandonar o territorio de orixe e instalarse, por máis ou menos tempo, nos lugares de acollida. Foron traballadores, apenas cualificados, que exerceron a súa ocupación laboral en condicións de grande dureza, en ámbitos pragados de explotación e discriminación, illados de moitos dos seus coetáneos emigrantes, porque o seu mundo era moita máis fluido, máis volátil, máis liquido. Eran traballadores marítimos. E, máis do que nos puidera parecer, algúns deles tamén exerceron como sindicalistas, como verdadeiros lideres sociais desa clase de traballadores desposuídos e abandonados. E, por suposto, a súa memoria permaneceu oculta. Como a de tantos outros traballadores e traballadoras. Tan oculta como era a existencia dos fogueiros, sempre entalados por baixo da cuberta, como homes-máquina que acompasaban o ser ritmo vital coa cadencia das caldeiras, dos motores e das orde que viñan de enriba. Tan oculta como as vidas fuxidías, tal que sombras, dos homes que cargaban e descarbagan os barcos, invisibles no seu trabal